Kategori: Genel

Son dönemde gezi bloglarının sayısı iyice arttı. Bu kötü birşey mi? Değil, aksine güzel birşey. Gençlerimiz ve aslında genç-yaşlı demeden tüm insanlarımız gezsin, tozsun, dünyayı görsün. Bunun zararı olmaz, aksine çok faydası olur. Bu yönüyle güzel. Ama birçok şeyde olduğu gibi bunda da enflasyon yaratmayı başardık. Bizim Türk milletinin enflasyon yaratma konusundaki başarısı takdire şayan. Birisi çıkıp kibrit satsa ve azcık eli para görse...

4 Türk ve 1 İngiliz bir masada oturduk. Hyde Park’ta düzenlenen bir etkinliğe katılmıştık. Tanışma internetten olmuştu ve sonra etkinlikten hemen önce yüzyüze tanışmıştık. Etkinlik çok cacık geçmişti. Kimsenin kimse ile alakası yoktu. Zaten İngiltere’de hep böyledir. Türkler arasında mensubiyet duygusu ve herhangi bir organize birşey yoktur. Kimse kimseye ne yardım eder ne de karışır. Bunu anlamak için son dönemde İngiltere’nin şimdilik durduduğu sınırsız...

Merak etme, uzun yazacak değilim, uzun kalacak da değilim. Hep Hamlet’in dediği gelir aklıma: “Bir kral balık tutmaya gider, oltasına bir solucan takar, balık tutar, balığı pişirir afiyetle yer. Sonra o kral ölür. Halkı üzülür ve onu alıp bir mezara gömer, üzerine toprak örter. Sonra solucanlar mezarda o kralı yer.” Şimdi, Kieślowski diye bir adam var. Herkesin kısa kaldığı gibi o da kısa kaldı...

Özel okul denen şeyi kim ne zaman icat etti çok merak ederim. Şimdi tutup biri birçok şeyle ilgili söyeleyebileceği gibi bununla ilgili de “özel okul denen şey insanlık tarihi ile yaşıttır” dese şaşırmam. Ben hiç özel okulda okumadım. Hem paramız yoktu hem de benim babam özel okula göndermez. Özel okula kategorik bir karşıtlığı var ve bence çok ta haklı. Buna bir de benim liseye...

Şu anda TRT FM’de Fatih Akbaba’nın Hayat Sesim programını dinliyorum. Bir yerde dediki “Birine bir iyilik yapsaydım, karşılığını almamak için ondan ömür boyu kaçardım”. Ne güzel söz. Kimse kaçamaz aslında yaptığı iyiliklerden ya da iyilik yaptığı insanlardan. Kaçtım sansa da kaçamaz. İyilik yaptıklarından kaçsa ve o iyiliği şu veya bu nedenle anlatsa yine kaçmış olmaz. Nefsini böylesine ezebilecek insan artık kalmadı. Bu yazıyı aslında...

Evet sevgili günlük… Haliç’teki kayıp balığı bugün de bulamadık. Üstelik adadaki son çay stoğumuz da bitti. Rakı desen biteli 2 ay oluyor. Balıkların tadı eskisi gibi de değil. Yerliler artık bize saldırmıyor, hayatımızda heyecan da kalmadı. Kraliçe bizi alacak gemiyi bugün de göndermedi, dolayısıyla Serbülent’in mektubunu bugün de alamadık… Rüzgar esiyor, yağmur yağıyor, güneş çıkıyor, hiçbirşey yine değişmiyor. Değişsin isteğimiz kaldı mı onu da...